Μόνο ο αέρας ακουγόταν

Διηγήματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους∙ ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου, η αγωνία μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, η μνήμη και, κυρίως, η απώλεια. Άνθρωποι καθημερινοί και οικείοι, που φορούν την απώλεια κατάσαρκα. Είτε την απώλεια πραγμάτων απτών που αναποδογυρίζουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, τη ζωή τους, είτε τη βίαιη απώλεια μιας πατρίδας, είτε την απώλεια του Άλλου, είτε την απώλεια του ίδιου του εαυτού τελικά. Ο μίτος που ενώνει τις ιστορίες είναι η υπαρξιακή κραυγή των ηρώων όπως συνδυάζεται με τη διεισδυτική κοινωνική ματιά της συγγραφέως πάνω σε ό,τι μας περιβάλλει.