Αμνός Ένα ποίημα στον καθρέφτη

Το ποίημα είναι ικρίωμα.

Ο δήμιος περιμένει τον ποιητή.

Ο ποιητής περιμένει τον δήμιο.

Τα ποιήματα δεν γράφονται στη γλώσσα σου

γράφονται στη γλώσσα τους.

Το ποίημα είναι μια μοτοσικλέτα

που έρχεται διαρκώς από τον Πύργο.

Η ποίηση δεν αφήνει πίσω της αιχμαλώτους.

Δεν θα σε βρούνε·

τα ποιήματα κατέφαγαν τα ίχνη σου.

Ο ποιητής δεν ζητάει από τον αναγνώστη κατανόηση

ζητάει ευθύνες.

Ο ποιητής δεν θέλει να πει.

Ο ποιητής δεν γίνεται να θέλει.

Ο ποιητής είναι αυτός που μετανιώνει.

Το ποίημα σε ερμηνεύει

το ίδιο και το τραύμα.

Η ποίηση χρειάζεται τις λέξεις της

αλλά όχι πάντα.

Δεν είναι που σου κλέβει την ελπίδα ο ποιητής

είναι που σου κλέβει την απελπισία.

Η ποίηση είναι η όραση των λέξεων.

Όλα τα ποιήματα είναι ημιτελή.

O ποιητής καταμετρά

και βρίσκει λάθος το μηδέν.

Η ποίηση, βλέπεις,

δεν σου κολλάει στην αλήθεια ένσημα.

Ποιο ποίημα είναι το πιο ποίημα;

Περνούν οι ποιητές και κόβουν κεφάλια

– θα ’χετε ψωμί να φάτε.

Το μέλλον είναι σύντομο

γι’ αυτό βραδυπορεί η ποίηση.

Κλάμα ακούγεται·

δεν υπάρχει ανάγκη για άλλο ποίημα.

Μόλις κατάπια ένα ποίημα

– ούτε λέξη δεν θα πάρουν από μένα.

Η ποίηση είναι ένα ράμφος

που σκάβει μέσα στο κορμί σου

σκάβει μέσα στο πολεμικό κορμί σου.

Η ποίηση σκοτώνει τα αιχμάλωτα φωνήεντα

κι όλα εκείνα τα σύμφωνα κορμιά

με το κλειστό το στόμα.

Αυτό θέλω να πω:

μετά την ποίηση δεν απομένει τίποτα.