ΩΑ Ωξύρρυγχα & απόκρυφα

Εύκολα και γρήγορα βαριόμουν και βαριέμαι, από μικρός που ήμουνα μέχρι τώρα που εξηντάρισα, κι αυτό μου 'χει στοιχίσει ανυπολόγιστα σ' έρωτα κι εργασία.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ παρατηρεί ότι όταν ερωτεύεται κανείς τον εαυτό του, εγκαινιάζει ένα ισόβιο ειδύλλιο.
Άγχος κι ασφυξία μ' έπιασε όταν συνειδητοποίησα ότι θα περνούσα όλη μου τη ζωή παρέα ισόβια μ' έναν εαυτό που ήδη βαριόμουν, χωρίς καν καλά καλά να τον ξέρω. Για να διασκεδάσω το άγχος και να πάρω μιαν ανάσα το 'ριξα στο θέατρο, προσπαθώντας να υποδυθώ ρόλους που θα μ' έβγαζαν απ' τη φυλακή της ισόβιας παρέας.
Θέατρο αρχικά ήταν το σπίτι μας και παλκοσένικο το ντιβάνι που κοιμόμουν. Το διάλεξα ώστε όταν ξιφομαχούσα με αόρατους εχθρούς κι έπρεπε που και που να πέφτω για λόγους δραματικής έντασης, να πέφτω στα μαλακά.
Την εποχή των θεατροξιφομαχιών, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, πρωταγωνιστής και μόνος θεατής ήταν η αφεντιά μου και σκοπός των θεατρικών παραστάσεων δεν ήταν να ψυχαγωγήσω το έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτο κοινό αλλά να μεταφερθώ εγώ ο ίδιος αλλού ως άλλος. [...] (Από το κεφάλαιο ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΩΝΗΣ)