Όταν φυσάει

Ανθρώπινες μορφές που υπνοβατούν, ανάμεσα στο όνειρο και την φαντασίωση. Τοπία έρημα, στείρα, ασφυκτικά, που απομυζούν κάθε ικμάδα και συντρίβουν την ελπίδα. Ζωές ασύμπτωτες, σχέσεις ακυρωμένες, πρόσωπα καταδικασμένα στη μοναξιά, σε συνεχή πάλη με την υπαρξιακή απόγνωση. Κι όμως, στις χαραμάδες της ανοικείωσης μπορεί ακόμη ν' ανθίζει η αγάπη.

Ζυμωμένα με τα υλικά του παραμυθιού, με συχνές αναφορές στον Κάφκα και τον Μπέκετ, εμποτισμένα σε μια σχεδόν μεταφυσική αγωνία, τα αφηγήματα της Αγγελίνας Κλαυδιανού αποκαλύπτουν μια νέα φωνή που γράφει για την αλλοτρίωση, την απώλεια και το κενό με σπάνια εκφραστική δύναμη.